UZAYA GİTTİ AMA ÇİFTLİK İŞÇİSİ OLDU

José Hernández’in Apollo 17’nin Ay’a fırlatılışını televizyonda izlemesi ile Dünya atmosferini kendisi terk eden ilk göçmen çiftlik işçisi olması arasında otuz yedi yıl geçti.

Emekli astronot, “10 yaşında bir çocuğun Stockton, Kaliforniya’nın en kötü yerlerinden birinde yaşadığını, tavşan kulağı anteni ve büyükannesinin zorunlu örgüsü olan eski bir vakum tüpü teknolojili konsol TV izlediğini hayal edin” dedi.

“Ben o siyah beyaz televizyonun yanında diz çökmüş durumdayım. Ve ayda yürüyen Gene Cernan var” 1972’deki o önemli “soğuk Aralık akşamını” hatırlıyor.

“’Olmak istediğim şey bu’ dedim.”

Michael Peña’nın Hernández rolünü üstlendiği yeni film sayesinde böyle bir anı hayal etmemize gerek yok. Bu, 15 Eylül’de sinemalarda gösterilen ve Amazon Prime Video’da yayınlanan A Million Miles Away’i hayranlık uyandıran bir biyografik film yapan pek çok filmden biri. Film, Hernández’in Kaliforniya’da doğan gezgin çiftçiden Meksikalı göçmenlere ve 2009 Uzay Mekiği görevi STS-128’de NASA uçuş mühendisine kadar yükselişinin gerçek hikayesine dayanıyor.

Hernández, bu görev için hazırlanırken yaparken giydiği koyu mavi üniformanın (kızlarından birinin bir zamanlar bu kıyafete verdiği adla ” Şirin kıyafeti” ) önünde oturan video görüşmesi aracılığıyla, insanlara babası Salvador’un hazırladığı “başarılı olmanın reçetesini” açıklıyor.

“O akşam iki önemli şey yaptı: Yapabileceğime inanmam için beni güçlendirdi… ve beni karşısına aldı ve nedenini açıklamamı sağladı” diyor.

Hernández, babasının başarının beş bileşeninin –“hedefinizi belirleyin, ondan ne kadar uzakta olduğunuzun farkına varın, kendinize bir yol haritası çizin, kendinizi zorluklara hazırlayın ve çalışın, çalışın, çalışın”– onu İngilizce öğrenmeye iten şey olduğunu ekliyor. 12 yaşında, Lawrence Livermore Ulusal Laboratuvarı’nda dijital mamografi görüntüleme geliştiriyor, Pasifik Üniversitesi ve Santa Barbara’daki Kaliforniya Üniversitesi’nde elektrik mühendisliği eğitimi alıyor ve 2001 yılında NASA’nın Houston, Teksas’taki Johnson Uzay Merkezi’nde astronot eğitimine başlıyor.

NASA uzay programı tarafından 11 kez reddedildiği ve 12. denemede kabul edildiği için Hernández, tanıma kendisinin altıncı bileşenini ekledi: “Millet, denemeye devam etmek için içinizde o azim genine sahip olmanız gerektiğini söylüyorum, kendinize inanın ve her başarısız olduğunuzda kendinizi geliştirmeye devam edin.”

STS-128’in uzaya fırlatılması nasıldı? Hernández, “Saatte sıfırdan 17.500 mil hıza sekiz buçuk dakikada çıkıyorsunuz” diye açıklıyor. “Demek istediğim, bu umut edebileceğin en iyi Disneyland yolculuğu.”

Uzayda olmanın ” çok çok alçakgönüllü ” olduğunu ekliyor.

“Emniyet kemerimi ilk kez çözdüğüm ve sıfır yer çekimini ilk kez deneyimlediğim zamanı hatırlıyorum… Güvertenin ortasına doğru süzülürken en iyi Süpermen taklidimi yapıyordum. Ama sonra doğrudan Dünya’ya dönük olan pencereyi gördüm ve şöyle dedim: ‘Durup Dünya’ya bu perspektiften bakmalıyım. Yedi milyar insandan yalnızca 500 küsur kişi bunu görme ayrıcalığına sahip oldu.”

Şöyle devam ediyor: “Kuzey Amerika’nın üzerindeydik. Ama beni en çok etkileyen şey Kanada’nın nerede bitip ABD’nin nerede başladığını bilememenizdi. ABD’nin nerede bitip Meksika’nın nerede başladığını söyleyemezsiniz. Ben de şöyle dedim: ‘Aman Tanrım, sınırların bizi ayırmak için tasarlanmış insan yapımı kavramlar olduğunu anlamak için bu dünyanın dışına çıkmam gerekiyordu.’ Eğer dünya liderlerimize de aynı ‘aha’ anını yaşama fırsatını verebilirsek, size garanti ederim ki, yaşadığımız sıkıntıları yaşamayacağız.”

Öte yandan Hernández, Yıldızlara Ulaşmak : Astronota Dönüşen Göçmen Bir Çiftçinin İlham Verici Hikayesi adlı bir kitap yazdı.